Naród Navajo nigdy nie pozwolił załodze filmowej wejść do wspaniałego Czerwonego Kanionu znanego jako Death Canyon. Na ziemi plemiennej w północno-wschodniej Arizonie jest to część narodowego pomnika National Canyon-miejsce, w którym samozwańczy diné ma najwyższe znaczenie duchowe i historyczne. Coerte Voorhees, scenarzysta i reżyser filmu nakręcony tutaj, opisał połączone kaniony jako „serce narodu Navajo”.
Film jest eposem archeologicznym o nazwie Canyon del Muerto, który ma zostać wydany jeszcze w tym roku. Opowiada historię pionierskiego archeologa Ann Akstel Mo, która pracowała tutaj w latach dwudziestych i na początku lat 30. XX wieku, prawdziwą historię Ann Axtell Morris. Jest mężatką Earla Morrisa i czasami jest opisywana jako ojciec południowo -zachodniej archeologii i jest często cytowana jako modelka fikcyjnej Indiany Jones, Harrison Ford w hicie Steven Spielberg i George Lucas, które grają filmy. Chwała hrabiego Morrisa, w połączeniu z uprzedzeniami kobiet w tej dyscyplinie, od dawna zasłaniała jej osiągnięcia, mimo że była jedną z pierwszych dzikich archeologów w Stanach Zjednoczonych.
W zimny i słoneczny poranek, kiedy słońce zaczęło oświetlać wysokie ściany kanionu, zespół koni i pojazdów na cztery koła jechał wzdłuż dna kanionu Sandy. Większość 35-osobowej ekipy filmowej jechała na otwartym jeepie prowadzonym przez lokalny przewodnik Navajo. Zwrócili uwagę na rockowe mieszkania sztuki i klifu zbudowane przez Anasazi lub Archeologów znane obecnie jako przodkowie Pueblo. Starożytni, którzy tu mieszkali przed BC. Navajo i pozostawione w tajemniczych okolicznościach na początku XIV wieku. Z tyłu konwoju często utknęły w piasku Ford T z 1917 roku i ciężarówka z 1918 r.
Przygotowując kamerę do pierwszego obiektywu szerokokątnego w kanionie, podszedłem do 58-letniego wnuka Ann Earl, Ben Gail, który był starszym konsultantem scenariuszy do produkcji. „To najbardziej szczególne miejsce dla Ann, w którym jest najszczęśliwsza i wykonała niektóre z jej najważniejszych prac” - powiedział Gell. „Wiele razy wróciła do kanionu i napisała, że nigdy nie wyglądał tak samo dwa razy. Światło, sezon i pogoda zawsze się zmieniają. Moja matka została opracowana tutaj podczas wykopalisk archeologicznych, być może, co nie dziwi, dorastała, aby zostać archeologiem ”.
W scenie patrzyliśmy, jak młoda kobieta powoli mijała kamerę na białej klaczy. Miała na sobie brązową skórzaną kurtkę wyłożoną owczą skórę, a jej włosy związane z powrotem w węzeł. Aktorką, która gra swoją babcię w tej scenie, jest Kristina Krell (Kristina Krell), dla Gail, to jak oglądanie starego rodzinnego zdjęcia. „Nie znam Ann lub Earl, oboje umarli przed urodzeniem, ale zdałem sobie sprawę, jak bardzo ich kocham” - powiedział Gale. „Są niesamowitymi ludźmi, mają miłe serce”.
Obserwacyjnie i filmowanie był także John Tsosie z Diné niedaleko Chinle w Arizonie. Jest łącznikiem między produkcją filmową a rządem plemiennym. Zapytałem go, dlaczego Diné zgodził się pozwolić tym filmowcom w Canyon del Muerto. „W przeszłości, robienie filmów na naszej ziemi, mieliśmy złe doświadczenia” - powiedział. „Przynieśli setki ludzi, opuścili śmieci, zakłócili święte miejsce i zachowywali się tak, jakby byli właścicielami tego miejsca. Ta praca jest wręcz przeciwna. Bardzo szanują naszą ziemię i ludzi. Zatrudniają wiele Navajo, zainwestowali fundusze w lokalne firmy i pomogli naszej gospodarce. ”
Gale dodał: „To samo dotyczy Ann i Earl. Byli pierwszymi archeologami, którzy zatrudniali Navajo do wykopalisk, i byli dobrze opłacani. Earl mówi navajo, a Ann też mówi. Niektóre. Później, gdy Earle opowiadał się za ochroną tych kanionów, powiedział, że ludziom Navajo, którzy tu mieszkali, powinni pozostać, ponieważ są ważną częścią tego miejsca. ”
Ten argument zwyciężył. Dziś około 80 rodzin Diné mieszka w Kanionie Śmierci i Cheri w granicach pomnika narodowego. Niektórzy kierowcy i jeźdźcy, którzy pracowali w filmie, należą do tych rodzin, a oni są potomkami ludzi Ann i Earl Morris znanych prawie 100 lat temu. W filmie Ann i Earl's Navajo Assistant jest grany przez aktora Diné, mówiąc na Navajo z angielskimi napisami. „Zwykle” - powiedział Tsosie - „filmowcy nie dbają o to, do którego plemienia należą indiańscy aktorzy lub do jakiego języka mówią”.
W filmie 40-letni konsultant języka Navajo ma krótki wzrost i kucyk. Sheldon Blackhorse zagrał klip na YouTube na swoim smartfonie-to jest zachodni film „The Faraway Trumpet” z 1964 roku, a scena w „. Aktor Navajo przebrany za równiny Indian rozmawia z amerykańskim oficerem kawalerii w Navajo. Filmowiec nie zdawał sobie sprawy, że aktor droczył się z siebie i drugiego Navajo. „Oczywiście nie możesz mi nic zrobić” - powiedział. „Jesteś wążm, który czołga się po sobie-wąż”.
W Canyon del Muerto aktorzy Navajo mówią w wersji językowej odpowiedniej dla lat dwudziestych. Ojciec Sheldona, Taft Blackhorse, był konsultantem języka, kultury i archeologii na scenie tego dnia. Wyjaśnił: „Odkąd przybyła tutaj Ann Morris, byliśmy narażeni na kulturę anglo przez kolejny stulecie, a nasz język stał się równie prosty i bezpośredni jak angielski. Starożytny Navajo jest bardziej opisowy w krajobrazie. Powiedzieliby: „Spaceruj po żywej skale. „Teraz mówimy:„ Chodzenie po skale ”. Ten film zachowa stary sposób mówienia, który prawie zniknął. ”
Zespół przeniósł się w górę kanionu. Personel rozpakował kamery i zainstalował je na wysokim stojaku, przygotowując się do przybycia modelu T. Niebo jest niebieskie, ściany kanionu są czerwone, a liście topoli stają się jasnozielone. Voorhees ma w tym roku 30 lat, szczupły, z brązowymi kręconymi włosami i haczykowymi rysami, noszenie szortów, koszulka i czapka o szerokiej roletowaniu. Poszedł tam iz powrotem na plaży. „Nie mogę uwierzyć, że naprawdę tu jesteśmy” - powiedział.
Jest to kulminacja wielu lat ciężkiej pracy pisarzy, dyrektorów, producentów i przedsiębiorców. Z pomocą swojego brata Johna i jego rodziców Voorhees zebrał miliony dolarów w budżetach produkcyjnych od ponad 75 indywidualnych inwestorów kapitałowych, sprzedając je pojedynczo. Potem pojawiła się pandemia Covid-19, która opóźniła cały projekt i poprosił Voorhees o zebranie dodatkowego 1 miliona USD na pokrycie kosztów osobistego sprzętu ochronnego (maski, rękawiczki jednorazowe, dezynfekcja ręczna itp.), Które muszą chronić dziesiątki z dziesiątek osób W 34-dniowym planie filmowania wszyscy aktorzy i pracownicy zestawu.
Voorhees skonsultował się z ponad 30 archeologami, aby zapewnić dokładność i wrażliwość kulturową. Odbył 22 wycieczki rozpoznawcze do Canyon de Chelly i Canyon del Muerto, aby znaleźć najlepszą lokalizację i kąt strzelania. Przez kilka lat odbył spotkania z Nation Nation i National Park Service i wspólnie zarządzają pomnikiem National Canyon DeCelli.
Voorhees dorastał w Boulder w Kolorado, a jego ojciec był prawnikiem. Przez większość dzieciństwa, zainspirowany filmami Indiany Jones, chciał zostać archeologiem. Potem zainteresował się tworzeniem filmów. W wieku 12 lat zaczął zgłosić się na wolontariat w muzeum na terenie kampusu University of Colorado. To muzeum było Alma Mater of Earl Morris i sponsorowało niektóre z jego ekspedycji badawczych. Zdjęcie w muzeum zwróciło uwagę młodych Voorhees. „To czarno -białe zdjęcie Earla Morrisa w Canyon de Chelly. Wygląda jak Indiana Jones w tym niesamowitym krajobrazie. Pomyślałem: „Wow, chcę nakręcić film o tej osobie”. Potem dowiedziałem się, że był prototypem Indiany Jones, a może byłem całkowicie zafascynowany. ”
Lucas i Spielberg stwierdzili, że rola Indiany Jones opiera się na gatunku powszechnie widocznym w serialu filmowym z lat 30. XX wieku-co Lucas nazwał „Lucky Soldier w skórzanej kurtce i tego rodzaju czapce”-a nie żadnej postaci historycznej. Jednak w innych oświadczeniach przyznali, że częściowo zainspirowały ich dwa rzeczywiste modele: skromny, pijący szampan archeolog Sylvanus Morley nadzoruje Meksyk badanie wielkiej grupy świątynnej Majów Chichén Itzá oraz dyrektorem wykopalisk Molly, Earl Morrisise , ubrana w fedorę i brązową skórzaną kurtkę, połączyła surowy duch przygody i rygorystyczną wiedzę.
Pragnieniu nakręcenia filmu o hrabiu Morris towarzyszyło Voorhees przez liceum i Georgetown University, gdzie studiował historię i klasykę, a także Graduate School of Film na University of Southern California. Pierwszy film fabularny „First Line” wydany przez Netflix w 2016 roku został zaadaptowany z bitwy sądowej Elgin Marbles, a on poważnie zwrócił się do tematu hrabiego Morrisa.
Teksty touchowe Voorheesa wkrótce stały się dwiema książkami napisanymi przez Ann Morris: „Wykopanie na Półwyspie Jukatan” (1931), który obejmuje czas jej i Earl w Chichén Itzá (Chichén Itzá), który minął czas i „kopanie w południowym zachodzie” (1933 ), opowiada o swoich doświadczeniach w czterech zakątkach, a zwłaszcza Canyon del Muerto. Wśród tych ożywionych dzieł autobiograficznych - ponieważ wydawcy nie akceptują, że kobiety mogą napisać książkę o archeologii dla dorosłych, więc są sprzedawane starszym dzieciom - Morris określa ten zawód jako „wysyłanie na ziemię” wyprawę ratunkową w odległym miejscu do przywrócenia Rozproszone strony autobiografii. ” Po skoncentrowaniu się na jej pisaniu Voorhees postanowiła skupić się na Ann. „To był jej głos w tych książkach. Zacząłem pisać scenariusz. ”
Ten głos jest pouczający i autorytatywny, ale także żywy i humorystyczny. Jeśli chodzi o jej miłość do odległego krajobrazu kanionu, napisała w wykopaliskach w regionie południowo-zachodnim: „Przyznaję, że jestem jedną z niezliczonych ofiar ostrej hipnozy w regionie południowo-zachodnim-to jest przewlekła, śmiertelna i nieuleczalna choroba”.
W „Wykopalisku w Jukatanie” opisała trzy „absolutnie niezbędne narzędzia” archeologów, a mianowicie łopatę, ludzkie oko i wyobraźnia-to najważniejsze narzędzia i narzędzia, które są najłatwiej nadużywać. . „Musi być starannie kontrolowany przez dostępne fakty przy jednoczesnym zachowaniu wystarczającej płynności do zmiany i dostosowania się w miarę narażenia nowych faktów. Musi być rządzona przez rygorystyczną logikę i zdrowy rozsądek oraz… pomiar leku życiowego jest przeprowadzany pod opieką chemika. ”
Napisała, że bez wyobraźni relikty wykopane przez archeologów były „tylko suchymi kościami i różnorodnym pyłem”. Wyobraźnia pozwoliła im „odbudować ściany zawalonych miast… wyobraź sobie wielkie drogi handlowe na całym świecie, pełne ciekawych podróżników, chciwych kupców i żołnierzy, którzy są teraz całkowicie zapomniani o wielkie zwycięstwo lub porażkę”.
Kiedy Voorhees zapytał Ann na University of Colorado w Boulder, często słyszał tę samą odpowiedź z tak wieloma słowami, dlaczego ktoś miałby przejmować się pijaną żoną Earla Morrisa? Chociaż Ann stała się poważnym alkoholikiem w późniejszych latach, ten okrutny lekceważący problem ujawnia również zakres, w jakim kariera Ann Morris została zapomniana, zignorowana, a nawet zatarta.
Inga Calvin, profesor antropologii na University of Colorado, pisała książkę o Ann Morris, głównie opartej na jej listach. „Jest rzeczywiście doskonałym archeologiem z dyplomem uniwersyteckim i treningiem terenowym we Francji, ale ponieważ jest kobietą, nie jest traktowana poważnie” - powiedziała. „Jest młodą, piękną, żywą kobietą, która lubi uszczęśliwiać ludzi. To nie pomaga. Popularyzuje archeologię poprzez książki i to nie pomaga. Poważni archeolodzy akademiccy gardzą popularyzatorami. To dla nich rzecz dziewczyny. ”
Calvin uważa, że Morris jest „niedoceniany i bardzo niezwykły”. Na początku lat dwudziestych XX wieku styl ubierania się w pola - spędzenie bryczetów, legginsów i odzieży męskiej - był radykalny dla kobiet. „W wyjątkowo odległym miejscu spanie w obozie pełnym mężczyzn machających szpatułką, w tym indiańskimi mężczyznami, jest taki sam” - powiedziała.
Według Mary Ann Levine, profesor antropologii w Franklin i Marshall College w Pensylwanii, Morris był „pionierem, kolonizującym niezamieszkane miejsca”. Ponieważ instytucjonalna dyskryminacja ze względu na płeć utrudniała ścieżkę badań akademickich, znalazła odpowiednią pracę w profesjonalnej parze z Earle, napisała większość swoich raportów technicznych, pomogła mu wyjaśnić ich ustalenia i napisała udane książki. „Wprowadziła metody i cele archeologii zapalonej publiczności, w tym młodych kobiet” - powiedziała Levine. „Opowiadając swoją historię, napisała się w historii amerykańskiej archeologii”.
Kiedy Ann przybyła do Chichen Itza w Jukatanie, w 1924 r. Silvanas Molly powiedziała jej, aby zajął się swojej 6-letniej córki i działała jako gospodarz gości. Aby uniknąć tych obowiązków i zbadać tę stronę, znalazła zaniedbaną małą świątynię. Przekonała Molly, aby pozwoliła jej ją wykopać, i ostrożnie ją wykopała. Kiedy Earl przywrócił wspaniałą świątynię Wojowników (800-1050 AD), wysoko wykwalifikowana malarz Ann kopiowała i studiowała malowidła ścienne. Jej badania i ilustracje są ważną częścią dwugodzinnej wersji świątyni Warriors w Chichen Itza, Yucatan, opublikowanej przez Carnegie Institute w 1931 r. Wraz z hrabiego i francuskiego malarza Jeanem Charlotte uważa się, że jest współistniejącą autor.
W południowo -zachodnich Stanach Zjednoczonych Ann i Earl przeprowadzili obszerne wykopaliska oraz nagrały i badali petroglify w czterech obszarach narożnych. Jej książka o tych wysiłkach uchyliła tradycyjny pogląd Anasazi. Jak to ujął Voorhees: „Ludzie myślą, że ta część kraju zawsze była koczowniczymi łowcami-zbieraczami. Uważa się, że Anasazi mają cywilizację, miasta, kulturę i ośrodki obywatelskie. Co Ann Morris zrobiła w tej książce bardzo drobno rozłożyła i ustaliła wszystkie niezależne okresy 1000-letniego twórców cywilizacji 1, 2, 3, 4; Pueblo 3, 4 itd. ”
Voorhees postrzega ją jako kobietę XXI wieku na początku XX wieku. „W swoim życiu była zaniedbana, patronowana, wyśmiewana i celowo utrudniona, ponieważ archeologia jest klubem chłopców” - powiedział. „Klasycznym przykładem są jej książki. Są one wyraźnie napisane dla dorosłych z dyplomem wyższym, ale muszą być publikowane jako książki dla dzieci. ”
Voorhees poprosił Toma Feltona (najbardziej znanego z grania w Draco Malfoy w filmach o Harrym Potterze) o zagranie Earla Morrisa. Producent filmowy Ann Morris (Ann Morris) gra Abigail Lawrie, 24-letnią szkocką aktorkę słynie z brytyjskiego dramatu przestępczego telewizyjnego „Tin Star”, a młodzi archeologowie uderzają podobieństwa fizyczne. „To tak, jakbyśmy reinkarnowaliśmy Ann” - powiedział Voorhees. „To niesamowite, kiedy ją spotkasz”.
Trzeciego dnia kanionu Voorhees i personel przybył do obszaru, w którym Ann poślizgnęła się i prawie umarła podczas wspinania się na skałę, gdzie ona i Earle dokonali jednych z najbardziej znaczących odkryć jako pionierskiej archeologii. Dom wszedł do jaskini o nazwie Holokaust, wysoko w pobliżu krawędzi kanionu, niewidoczne z dołu.
W XVIII i XIX wieku były częste gwałtowne ataki, kontrataki i wojny między Navajo i Hiszpanami w Nowym Meksyku. W 1805 r. Hiszpańscy żołnierze wjechali do kanionu, aby pomścić ostatnią inwazję Navajo. Około 25 Navajos - osoby starsze, kobiety i dzieci - w jaskini. Gdyby nie stara kobieta, która zaczęła szyderstwo żołnierzy, mówiąc, że to „ludzie, którzy szli bez oczu”, ukrywaliby się.
Hiszpańscy żołnierze nie mogli strzelać bezpośrednio do celu, ale ich pociski wyrzucone ze ściany jaskini, raniąc lub zabijając większość ludzi w środku. Następnie żołnierze wspięli się po jaskini, zabili rannych i ukradli swoje rzeczy. Prawie 120 lat później Ann i Earl Morris weszli do jaskini i znaleźli białawe szkielety, pociski, które zabiły Navajo i wbiły miejsca na tylnej ścianie. Masakra nadała śmierci Canyon złe imię. (Geolog Smithsonian Institution James Stevenson poprowadził tutaj wyprawę w 1882 roku i nazwano Kanion.)
Taft Blackhorse powiedział: „Mamy bardzo mocne tabu przeciwko umarłym. Nie rozmawiamy o nich. Nie lubimy zostać tam, gdzie ludzie umierają. Jeśli ktoś umrze, ludzie mają tendencję do porzucenia domu. Dusza umarłych zranie żywych, więc my, ludzie również trzymamy się z dala od zabijania jaskiń i mieszkań klifowych. ” Tabu na śmierć Navajo może być jednym z powodów, dla których Canyon of the Dead nie był zasadniczo nienaruszony przed przybyciem Ann i Earl Morris. Dosłownie opisała to jako „jedno z najbogatszych miejsc archeologicznych na świecie”.
Niedaleko jaskini Holocaust jest spektakularne i piękne miejsce o nazwie Mumia Cave: to najbardziej ekscytujący po raz pierwszy Voorhees na ekranie. Jest to dwuwarstwowa jaskinia czerwonego piaskowca zerodowanego wiatrem. Z boku 200 stóp nad ziemią kanionu znajduje się niesamowita trzypiętrowa wieża z kilkoma sąsiednimi pomieszczeniami, wszystkie zbudowane z murami przez ludzi Anasazi lub przodka Pueblo.
W 1923 r. Ann i Earl Morris wykopali tutaj i znaleźli dowody na 1000-letni zawód, w tym wiele zmumifikowanych zwłok o włosach i skórze, wciąż nienaruszonych. Prawie każda mumia - mężczyzna, kobieta i dziecko - noszą skorupy i koraliki; Podobnie orzeł zwierząt na pogrzebie.
Jednym z zadań Ann jest usunięcie brudnej mumii na przestrzeni wieków i usunięcie myszy gniazdujących z ich jamy brzusznej. W ogóle nie jest wrażliwa. Ann i Earl właśnie się pobrali, a to jest ich miesiąc miodowy.
W małym domu Adobe Bena Gella w Tucson, w bałaganie południowo-zachodnich rękodzieło i staromodne duńskie sprzęt audio o wysokiej wierności, istnieje wiele liter, pamiętników, zdjęć i pamiątek od jego babki. Wyjął rewolwer ze swojej sypialni, którą Morriss niosił ze sobą podczas wyprawy. W wieku 15 lat Earl Morris wskazał na mężczyznę, który zamordował ojca po kłótni w samochodzie w Farmington w Nowym Meksyku. „Ręce Earla drżały tak bardzo, że ledwo mógł trzymać pistolet” - powiedział Gale. „Kiedy pociągnął za spust, pistolet nie strzelał i uciekł w panice”.
Earle urodził się w Chamie w Nowym Meksyku w 1889 roku. Dorastał ze swoim ojcem, kierowcą i inżynierem budowlanym, który pracował przy projektach wyrównywania drogi, budowy zapory, wydobywaniu i kolejach kolejowych. W wolnym czasie ojciec i syn szukali relikwii indiańskich; Earle użył skróconego wyboru draftu, aby wykopać swój pierwszy garnek w wieku 31/2. Po zamordowaniu jego ojca wykopaliska artefaktów stały się leczeniem OCD Earla. W 1908 r. Wszedł na University of Colorado w Boulder, gdzie uzyskał tytuł magistra psychologii, ale zafascynował się archeologią - nie tylko kopanie doniczek i skarbów, ale także ze względu na wiedzę i zrozumienie przeszłości. W 1912 r. Wykopał ruiny Majów w Gwatemali. W 1917 r., W wieku 28 lat, zaczął wykopać i przywracać ruiny Azteców przodków Pueblo w Nowym Meksyku dla American Museum of Natural History.
Ann urodziła się w 1900 roku i dorastała w bogatej rodzinie w Omaha. W wieku 6 lat, jak wspomniała w „Southwest Digging”, przyjaciółka rodziny zapytała ją, co chce zrobić, kiedy dorastała. Tak jak opisała siebie, godną i przedwczesną, udzieliła dobrze przejechanej odpowiedzi, która jest dokładną prognozą jej dorosłego życia: „Chcę wykopać zakopany skarb, zwieść wśród Indian, pomaluj i nosić na pistolet A potem idź na studia. ”
Gal czytała listy, które Ann napisała do swojej matki w Smith College w Northampton, Massachusetts. „Profesor powiedział, że jest najmądrzejszą dziewczyną w Smith College” - powiedział mi Gale. „Jest życiem imprezy, bardzo humorystyczną, może ukrytą za nią. Wciąż używa humoru w swoich listach i mówi swojej matce wszystko, w tym dni, w których nie może wstać. Przygnębiony? Kac? Może oba. Tak, naprawdę nie wiemy. ”
Ann jest zafascynowana wczesnymi ludźmi, starożytną historią i społeczeństwem Indian Ameryki Północnej przed podbojem europejskim. Skarżyła się swoim profesorowi historii, że wszystkie ich kursy zaczęły się zbyt późno i że ustanowiono cywilizację i rząd. „Dopiero kiedy profesor mnie nękałem zmęczająco skomentował, że mogę chcieć archeologii, a nie historii, Dawn nie zaczął się” - napisała. Po ukończeniu Smith College w 1922 roku popłynęła bezpośrednio do Francji, aby dołączyć do American Academy of Prehistoric Archaeology, gdzie odbyła szkolenie w zakresie wykopalisk.
Chociaż wcześniej poznała Earla Morrisa w Shiprock w Nowym Meksyku - odwiedzała kuzyn - chronologiczne postanowienie zalotów było niejasne. Wygląda jednak na to, że Earl wysłał list do Ann, kiedy studiował we Francji, prosząc ją o poślubienie go. „Był jej całkowicie zafascynowany” - powiedział Gale. „Poślubiła swojego bohatera. Jest to również sposób, aby zostać archeologiem, aby wejść do branży. ” W liście do swojej rodziny w 1921 r. Powiedziała, że gdyby była mężczyzną, Earl byłby chętnie zaoferowałby jej pracę odpowiedzialną za wykopanie, ale jego sponsor nigdy nie pozwoliłby kobiecie na utrzymanie tej pozycji. Napisała: „Nie trzeba dodawać, że moje zęby pomarszczły z powodu powtarzającego się szlifowania”.
Ślub odbył się w Gallup w Nowym Meksyku w 1923 roku. Następnie, po wykopaliskach miodowych w jaskini mumii, zabrali łódź do Jukatanu, gdzie Instytut Carnegie zatrudnił hrabiego, aby wykopał i odbudował świątynię wojownika w Chichen Itza. Na stole kuchennym Gail umieścił zdjęcia dziadków w ruinach Majów-Ann ma na sobie niechlujny kapelusz i białą koszulę, kopiując malowidła ścienne; Earl wisi mikser cementowy na wale napędowym ciężarówki; I jest w małej świątyni Xoloc Cenote. Tam „zdobyła swoje ostrogi” jako koparka, napisała w wykopaliskach w Jukatanie.
Przez resztę lat dwudziestych rodzina Morris prowadziła życie koczownicze, dzieląc swój czas między Jukatan i południowo -zachodnie Stany Zjednoczone. Z wyrazu twarzy i mowy ciała pokazanego na zdjęciach Ann, a także o żywej i podnoszącej na duchu prozie w swoich książkach, literach i pamiętnikach, jasne jest, że przyjmuje wielką przygodę fizyczną i intelektualną z mężczyzną, którego podziwia. Według Ingy Calvin Ann pije alkohol - nie rzadko dla archeologa terenowego - ale nadal działa i cieszy się życiem.
W pewnym momencie lat 30. XX wieku ta mądra, energiczna kobieta stała się pustelnikiem. „To centralna tajemnica w jej życiu, a moja rodzina nie mówiła o tym” - powiedział Gale. „Kiedy zapytałem matkę o Ann, powiedziałaby prawdę:„ Ona jest alkoholikiem ”, a potem zmieniła temat. Nie zaprzeczam, że Ann jest alkoholikiem - ona musi być - ale myślę, że to wyjaśnienie jest zbyt uproszczone NS. ”
Gale chciała wiedzieć, czy osada i poród w Boulder w Kolorado (jego matka Elizabeth Ann urodziła się w 1932 r., A Sarah Lane urodziła się w 1933 r.) Było trudnym przejściem po tych przygód w czołówce archeologii. Inga Calvin Bluntly powiedziała: „To jest piekło. Dla Ann i jej dzieci boją się jej ”. Istnieją jednak opowieści o Ann organizującej imprezę kostiumową dla dzieci w domu Boulder.
Kiedy miała 40 lat, rzadko opuściła pokój na górę. Według jednej rodziny schodziła na dół dwa razy w roku, aby odwiedzić swoje dzieci, a jej pokój był ściśle zabroniony. W tym pokoju znajdowały się strzykawki i palniki Bunsena, co sprawiło, że niektórzy członkowie rodziny zgadli, że używa morfiny lub heroiny. Gail nie sądził, że to prawda. Ann ma cukrzycę i wstrzykuje insulinę. Powiedział, że może palnik Bunsena jest używany do podgrzewania kawy lub herbaty.
„Myślę, że jest to połączenie wielu czynników” - powiedział. „Jest pijana, cukrzycowa, ciężkie zapalenie stawów i prawie na pewno cierpi na depresję”. Pod koniec jej życia Earl napisała list do ojca Ann o tym, co doktor zrobił x Badanie światła ujawniło białe guzki, „jak ogon komety splatania jej kręgosłupa”. Gale założył, że guzek był guzem, a ból był ciężki.
Coerte Voorhees chciał zastrzelić wszystkie swoje sceny Canyon de Chelly i Canyon del Muerto w prawdziwych lokalizacjach w Arizonie, ale z powodów finansowych musiał nakręcić większość scen gdzie indziej. Stan Nowy Meksyk, w którym znajduje się on i jego zespół, zapewnia hojne zachęty podatkowe do produkcji filmowej w tym stanie, podczas gdy Arizona nie zapewnia żadnych zachęt.
Oznacza to, że w Nowym Meksyku musi znaleźć stand-in Canyon DeCelli Monument. Po rozległym rozpoznaniu postanowił strzelać do Red Rock Park na obrzeżach Gallupa. Skala krajobrazu jest znacznie mniejsza, ale jest wykonana z tego samego czerwonego piaskowca, erodowana w podobnym kształcie przez wiatr i wbrew powszechnemu przekonaniu, kamera jest dobrym kłamcą.
W Hongyanie personel pracował z niechętnymi koniami na wietrze i deszczu do późnej nocy, a wiatr zamienił się w ukośny śnieg. Jest południe, płatki śniegu wciąż szaleją na wysokiej pustyni, a Laurie-naprawdę żywym obrazem Ann Morris-czy ćwiczy ją z Linami Taft Blackhorse i jego synem Sheldon Navajo.
Czas po: 09-2021 września